Who, over the age of 20, hasn’t experienced a serendipitous event: unexpected information that yields some unintended but potential value later on? Sitting next to a stranger on a plane who becomes a business partner? Stumbling onto an article in a journal or newspaper that helps tackle a nagging problem? Creating a new drug by accident?

In this essay, we share our experience and learning about the value of, and the difficulty associated with, conducting and presenting scientific studies in ways that are both simple (understandable) and beautiful (appealing to the reader). We describe some “aha moments” of insight that led to changes in the way we approach and present research, some of the actions we took, and lessons we learned.

Purpose ‐ The purpose of this paper is to explore the "resource curse" problem as a counter-example of creative performance and innovation by examining reliance on capital and physical resources, showing the gap between expectations and ex-post actual performance that became clearer under conditions of economic turmoil. Design/methodology/approach ‐ The analysis uses logistic regressions with dichotomous response and predictor variables on structured tables of count data, representing firm performance as an outcome of capital resources, physical resources and innovation where appropriate. (...) Findings ‐ Key findings relevant to economic and business practice follow. First, a typical characteristic of successful Vietnamese firms in the transition period is their reliance on either capital resources or physical asset endowments. Second, poor performers exhibit evidence of over-reliance on both capital and physical assets. Third, firms that relied on both types of resources tended to downplay creative performance. Some evidence suggests that firms face more acute problem caused by the law of diminishing returns in troubled times. Fourth, the "innovation factor" has not been tapped as a source of economic growth. Research limitations/implications ‐ This study has some limitations. The size of the survey sample is approximately 150 firms, while the potential sample of > 300 should be possible in the future. When the size increases, the research could be expanded to include further variables that will help investigate more deeply into the related issues and business implications. With regard to the implications of the study, the absence of innovations has made the notion of "resource curse" identical to "destructive creation" implemented by ex-ante resource-rich firms, and worsened the problem of resource misallocation in transition turmoil. The Vietnamese corporate sector's addiction to resources may contribute to economic deterioration, through a downward spiral of lower efficiency leading to consumption of more resources. Practical implications ‐ Insights obtained from this study could save transition economies' resources which have almost always been considered sine qua non before any critical major policymaking, while this is not necessarily true, and in many cases, even counterproductive. Originality/value ‐ Original data set on Vietnam stock market are collected, processed, prepared and used by the authors. Original design by the authors for regression equations with dichotomous predictor variables: dependence on endowed physical assets, reliance on capital resources and significant signs of creative performance/innovations. Original idea of viewing "resource curse" as absence of innovation and due to uncreative "destructive creation" of poor-performing commercial operations by resource-rich firms is used in the paper. We have searched the literature in business research and found that the empirical results have not been previously reported. (shrink)

This short piece reproduces Prof Nancy K. Napier’s book review posted on Amazon. The references are added for clarity.

How do teenagers with passion find and work with each other? (Psychology Today, October 27, 2017).

Every year, the Vietnamese people reportedly burned about 50,000 tons of joss papers, which took the form of not only bank notes, but iPhones, cars, clothes, even housekeepers, in hope of pleasing the dead. The practice was mistakenly attributed to traditional Buddhist teachings but originated in fact from China, which most Vietnamese were not aware of. In other aspects of life, there were many similar examples of Vietnamese so ready and comfortable with adding new norms, values, and beliefs, even contradictory (...) ones, to their culture. This phenomenon, dubbed “cultural additivity”, prompted us to study the co-existence, interaction, and influences among core values and norms of the Three Teachings –Confucianism, Buddhism, and Taoism–as shown through Vietnamese folktales. By applying Bayesian logistic regression, we evaluated the possibility of whether the key message of a story was dominated by a religion (dependent variables), as affected by the appearance of values and anti-values pertaining to the Three Teachings in the story (independent variables). Our main findings included the existence of the cultural additivity of Confucian and Taoist values. More specifically, empirical results showed that the interaction or addition of the values of Taoism and Confucianism in folktales together helped predict whether the key message of a story was about Confucianism, β{VT ⋅ VC} = 0.86. Meanwhile, there was no such statistical tendency for Buddhism. The results lead to a number of important implications. First, this showed the dominance of Confucianism because the fact that Confucian and Taoist values appeared together in a story led to the story’s key message dominated by Confucianism. Thus, it presented the evidence of Confucian dominance and against liberal interpretations of the concept of the Common Roots of Three Religions (“tam giáo đồng nguyên”) as religious unification or unicity. Second, the concept of “cultural additivity” could help explain many interesting socio-cultural phenomena, namely the absence of religious intolerance and extremism in the Vietnamese society, outrageous cases of sophistry in education, the low productivity in creative endeavors like science and technology, the misleading branding strategy in business. We are aware that our results are only preliminary and more studies, both theoretical and empirical, must be carried out to give a full account of the explanatory reach of “cultural additivity”. (shrink)

He claims he wants it to bring moments of calmness. Maybe, but I found it to be more of a fun way to spark some creativity… and thinking.

For me, it’s more of an inspiration to observe widely, think about what I’ve seen in a little deeper manner, and enjoy a laugh or two.

In this review essay, K. Peter Kuchinke uses three recent publications to consider the question of how to educate young people for work and career. Historically, this question has been central to vocational education, and it is receiving renewed attention in the context of concerns over the ability of schools to provide adequate preparation for occupational roles and career success in a rapidly changing economic landscape. Philip Gonon's Quest for Modern Vocational Education provides a historical account of Georg Kerschensteiner's vision (...) of the role of work as a central subject matter for all students. His approach served as the foundation for the dual system in present‐day Germany. Nancy Hoffman's Schooling in the Workplace contrasts the U.S. system of career preparation for non‐college‐bound students with that of five other OECD nations where workforce and academic preparation are more strongly connected to learning in the workplace. Christopher Winch's Dimensions of Expertise, finally, offers a conceptual analysis of central ideas of vocational knowledge and underscores the important role of learning in the context of practice. The three texts offer historical, comparative, and philosophical analyses of the complex task of preparation for work and challenge education scholars to move the subject matter into the center of contemporary educational theory. (shrink)

Providing the most thorough coverage available in one volume, this comprehensive, broadly based collection offers a wide variety of selections in four major genres, and also includes a section on film. Each of the five sections contains a detailed critical introduction to each form, brief biographies of the authors, and a clear, concise editorial apparatus. Updated and revised throughout, the new Fourth Edition adds essays by Margaret Mead, Russell Baker, Joan Didion, Annie Dillard, and Alice Walker; fiction by Nathaniel Hawthorne, (...) Ursula K. LeGuin, Anton Chekov, James Joyce, Katherine Mansfield, F. Scott Fitzgerald, William Faulkner, Alice Walker, Louise Erdrich, Donald Barthelme, and James McPherson; poems by John Donne, Robert Browning, Walt Whitman, Edwin Arlington Robinson, e.e. cummings, Langston Hughes, W.H. Auden, Philip Levine, and Louise Gluck; and plays by August Wilson, Marsha Norman, Wendy Wasserstein, and Vaclav Havel. The chapter devoted to film examines the relation of film to literature and gives the complete screenplay for Citizen Kane plus close analysis of a scene from the film. With its innovative structure, comprehensive coverage, and insightful and stimulating presentation of all kinds of literature, this is an anthology readers will turn to again and again. (shrink)

Merleau-Ponty and Contemporary Philosophy is an ambitious collected volume of fourteen chapters, accompanied by an epilogue by Jean-Luc Nancy, in which current Merleau-Ponty scholars together aim to demonstrate the urgent relevance of Merleau-Ponty to contemporary philosophy across a range of fields including ontology, epistemology, anthropology, embodiment, animality, politics, language, aesthetics, and art. Divided into four thematic sections, namely, “Legacies”, “Mind and Nature”, “Politics, Power, and Institution” and “Art and Aesthetics”, this collected volume provides a rich resource for Merleau-Ponty scholars (...) who are interested in novel applications and understudied aspects of his thought. It also opens up Merleau-Ponty’s oeuvre to the general reader, presenting many possible entry-ways into the diversity of his work. In my review of Merleau-Ponty and Contemporary Philosophy, I suggest that each of its thematic sections could have been the subject of a separate volume themselves, and that the volume would then perhaps have not suffered from a number of poorly developed lines of argumentation. But I consider that the inclusion of all these thematically diverse sections in a single volume nonetheless presents a forceful display of the wide-ranging relevance of Merleau-Ponty’s work to contemporary philosophy. (shrink)

Jean-Luc Nancy takes the concept of "essence" in order to indicate its drawbacks on the singularity of being. The concept of essence is not a universal and necessary origin, but contingent and historical meanings for Nancy. This historicity in meaning leads Nancy to question the concept of the individual and the rules of the social/public sphere allocated through individuality. Nancy's argument on the ontological environment of finite beings aims to highlight those beings are mixed singular, not (...) belonging to a universal unit. This allows us to discover that being is singular and also singular-plural to the extent that it is with the other. Thus, essential historical concepts invalidate individual or social organizations at this point. Nancy calls this “finitude” which is the only transcendental concept that makes possible the “being with” (Mitsein). It is possible to think that finitude is the only property to make a community of singularities rather than ready-made concepts of social sciences. I argue that this position is methodological for an alternative socio-ontology. (shrink)

We are living at the dawn of the first truly scientific picture of the universe-as-a-whole, yet people are still dragging along prescientific ideas about God that cannot be true and are even meaningless in the universe we now know we live in. This makes it impossible to have a coherent big picture of the modern world that includes God. But we don't have to accept an impossible God or else no God. We can have a real God if we redefine (...) God in light of knowledge no one ever had before. The key question is, “Could anything actually exist in the scientific universe that is worthy of the name, God?” My answer is yes: God is an “emergent phenomenon,” as real as the global economy or the government or the worldwide web, which are all emergent phenomena. But God arose from something deeper: the complex interactions of all humanity's aspirations. An emerging God has enormous implications. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

We call for a new philosophical conception of models in physics. Some standard conceptions take models to be useful approximations to theorems, that are the chief means to test theories. Hence the heuristics of model building is dictated by the requirements and practice of theory-testing. In this paper we argue that a theory-driven view of models can not account for common procedures used by scientists to model phenomena. We illustrate this thesis with a case study: the construction of one of (...) the first comprehensive model of superconductivity by London brothers in 1934. Instead of theory-driven view of models, we suggest a phenomenologically-driven one. (shrink)

The “problem of intentionality” from the vantage point of a representational understanding of mind is explaining what thoughts and beliefs are and how they guide behaviour. From an anti-representationalist perspective, on the other hand, on which cognition itself is taken to be a kind of action, intentionality is a capacity to engage in behaviour that is meaningfully directed toward or about some situation. That these are not in fact competing insights is obscured by the representational/anti-representational framing of the debate. This (...) paper begins the work of shifting the conversation in two ways: (1) by arguing that it is the commitment to internal representations, not the acknowledgement of a role for representation per se, that is problematic; and, (2) by describing an alternative, externalist, representational approach that draws on extended, embodied, enactive insights. (shrink)

Concerns about the risks of unmitigated greenhouse gas emissions are growing. At the same time, confidence that international policy agreements will succeed in considerably lowering anthropogenic greenhouse gas emissions is declining. Perhaps as a result, various geoengineering solutions are gaining attention and credibility as a way to manage climate change. Serious consideration is currently being given to proposals to cool the planet through solar-radiation management. Here we analyze how the unique and nontrivial risks of geoengineering strategies pose fundamental questions at (...) the interface between science and ethics. To illustrate the importance of integrated ethical and scientific analysis, we define key open questions and outline a coupled scientific-ethical research agenda to analyze solar-radiation management geoengineering proposals. We identify nine key fields of coupled research including whether solar-radiation management can be tested, how quickly learning could occur, normative decisions embedded in how different climate trajectories are valued, and justice issues regarding distribution of the harms and benefits of geoengineering. To ensure that ethical analyses are coupled with scientific analyses of this form of geoengineering, we advocate that funding agencies recognize the essential nature of this coupled research by establishing an Ethical, Legal, and Social Implications program for solar-radiation management. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

WE AIM HERE to outline a theory of evidence for use. More specifically we lay foundations for a guide for the use of evidence in predicting policy effectiveness in situ, a more comprehensive guide than current standard offerings, such as the Maryland rules in criminology, the weight of evidence scheme of the International Agency for Research on Cancer (IARC), or the US ‘What Works Clearinghouse’. The guide itself is meant to be well-grounded but at the same time to give practicable (...) advice, that is, advice that can be used by policy-makers not expert in the natural and social sciences, assuming they are well-intentioned and have a reasonable but limited amount of time and resources available for searching out evidence and deliberating. (shrink)

The paper develops a positive account of the representational capacity of cognitive systems: simple, associationist learning mechanisms and an architecture that supports bootstrapping are sufficient conditions for symbol tool use. In terms of the debates within the philosophy of mind, this paper offers a plausibility account of representation externalism, an alternative to the reductive, computational/representational models of intentionality that still play a leading role in the field. Although the central theme here is representation, methodologically this view complements embodied, enactivist approaches (...) to studying cognition. (shrink)

A cognitive ethnography of how bioengineering scientists create innovative modeling methods. In this first full-scale, long-term cognitive ethnography by a philosopher of science, Nancy J. Nersessian offers an account of how scientists at the interdisciplinary frontiers of bioengineering create novel problem-solving methods. Bioengineering scientists model complex dynamical biological systems using concepts, methods, materials, and other resources drawn primarily from engineering. They aim to understand these systems sufficiently to control or intervene in them. What Nersessian examines here is how cutting-edge (...) bioengineering scientists integrate the cognitive, social, material, and cultural dimensions of practice. Her findings and conclusions have broad implications for researchers in philosophy, science studies, cognitive science, and interdisciplinary studies, as well as scientists, educators, policy makers, and funding agencies. In studying the epistemic practices of scientists, Nersessian pushes the boundaries of the philosophy of science and cognitive science into areas not ventured before. She recounts a decades-long, wide-ranging, and richly detailed investigation of the innovative interdisciplinary modeling practices of bioengineering researchers in four university laboratories. She argues and demonstrates that the methods of cognitive ethnography and qualitative data analysis, placed in the framework of distributed cognition, provide the tools for a philosophical analysis of how scientific discoveries arise from complex systems in which the cognitive, social, material, and cultural dimensions of problem-solving are integrated into the epistemic practices of scientists. Specifically, she looks at how interdisciplinary environments shape problem-solving. Although Nersessian’s case material is drawn from the bioengineering sciences, her analytic framework and methodological approach are directly applicable to scientific research in a broader, more general sense, as well. (shrink)

Societies of the East are often contrasted with those of the West in their stances toward technology. This paper explores these perceived differences in the context of international ethics guidance for artificial intelligence (AI) and robotics. Japan serves as an example of the East, while Europe and North America serve as examples of the West. The paper’s principal aim is to demonstrate that Western values predominate in international ethics guidance and that Japanese values serve as a much-needed corrective. We recommend (...) a hybrid approach that is more inclusive and truly ‘international’. Following an introduction, the paper examines distinct stances toward robots that emerged in the West and Japan, respectively, during the aftermath of the Second World War, reflecting history and popular culture, socio-economic conditions, and religious worldviews. It shows how international ethics guidelines reflect these disparate stances, drawing on a 2019 scoping review that examined 84 international AI ethics documents. These documents are heavily skewed toward precautionary values associated with the West and cite the optimistic values associated with Japan less frequently. Drawing insights from Japan’s so-called ‘moonshot goals’, the paper fleshes out Japanese values in greater detail and shows how to incorporate them more effectively in international ethics guidelines for AI and robotics. (shrink)

Scientific research is a highly complex and creative domain of human activity. In addition to its intrinsic value, understanding scientific thinking provides insight into the creative potential of human psychological capacities, as they are imbedded in rich social, material, and cultural environments. I discuss findings from my own investigations using two forms of qualitative research suited to studying scientific thinking as situated in context: cognitive-historical and cognitive-ethnographic.

This chapter focuses on a novel class of models used in frontier research in the bioengineering sciences – in vitro simulation models – that provide the basis for biological experimentation. These bioengineered models are hybrid constructions, composed of living tissues or cells and engineered materials. Specifically, it discusses the processes through which in vitro models were built, experimented with, and justified in a tissue engineering lab. It examines processes of design, construction, experimentation, evaluation, and redesign of in vitro simulation models, (...) in general, as instances of building the source analogy (as distinguished from retrieving an analogy), which figures prominently in creative frontier scientific research. Building the analogical source is a bootstrapping process, which furthers the articulation, as well as the solution of the problem. -/- . (shrink)

This paper replies to a commentary by John-Stewart Gordon on our paper, “The Moral Standing of Social Robots: Untapped Insights from Africa.” In the original paper, we set forth an African relational view of personhood and show its implica- tions for the moral standing of social robots. This reply clarifies our position and answers three objections. The objections concern (1) the ethical significance of intelligence, (2) the meaning of ‘pro-social,’ and (3) the justification for prioritizing humans over pro-social robots.

Hubert Dreyfus has argued recently that the frame problem, discussion of which has fallen out of favour in the AI community, is still a deal breaker for the majority of AI projects, despite the fact that the logical version of it has been solved. (Shanahan 1997, Thielscher 1998). Dreyfus thinks that the frame problem will disappear only once we abandon the Cartesian foundations from which it stems and adopt, instead, a thoroughly Heideggerian model of cognition, in particular one that does (...) not appeal to representations. I argue that Dreyfus is too hasty in his condemnation of all representational views; the argument he provides licenses only a rejection of disembodied models of cognition. In casting his net too broadly, Dreyfus circumscribes the cognitive playing field so closely that one is left wondering how his Heideggerian alternative could ever provide a foundation explanatorily robust enough for a theory of cognition. As a consequence, he dilutes the force of his legitimate conclusion, that disembodied cognitive models will not work, and this conclusion needs to be heard. By disentangling the ideas of embodiment and representation, at least with respect to Dreyfus‘ frame problem argument, the real locus of the general polemic between traditional computational/representational cognitive science and the more recent embodied approaches is revealed. From this, I hope that productive debate will ensue. (shrink)

Machine learning systems (MLS) that model low-level processes are the cornerstones of current AI systems. These ‘indirect’ learners are good at classifying kinds that are distinguished solely by their manifest physical properties. But the more a kind is a function of spatio-temporally extended properties — words, situation-types, social norms — the less likely an MLS will be able to track it. Systems that can interact with objects at the individual level, on the other hand, and that can sustain this interaction, (...) can learn responses to increasingly abstract properties, including representational ones. This representational capacity, arguably the mark of intelligence, then, is not available to current MLS’s. (shrink)

In the recent twenty-year retrospective issue of Animal Behavior and Cognition, Povinelli and Henley (2020) argue that a host of comparative studies into “complex cognition” suffer, fatally, from a theoretical confusion. To rectify the problem, they issue the following challenge: alongside specifications of the higher-order capacity to be tested, provide hypotheses of the mechanism(s) necessary to implement it. They spearhead this effort with a discussion of how the Relational Reinterpretation Hypothesis (RRH) provides just such an account. In the first part (...) of the paper, I argue that RRH is neither necessary nor sufficient to explain the second-order behavior in question. In part two, I describe an alternative hypothesis, externalism, that does sufficiently account for it. Further, it opens new avenues of comparative research. (shrink)

We present a simple example that disproves the universality principle. Unlike previous counter-examples to computational universality, it does not rely on extraneous phenomena, such as the availability of input variables that are time varying, computational complexity that changes with time or order of execution, physical variables that interact with each other, uncertain deadlines, or mathematical conditions among the variables that must be obeyed throughout the computation. In the most basic case of the new example, all that is used is a (...) single pre-existing global variable whose value is modified by the computation itself. In addition, our example offers a new dimension for separating the computable from the uncomputable, while illustrating the power of parallelism in computation. (shrink)

The current orthodoxy in cognitive science, what I describe as a commitment to deep representationalism, faces intractable problems. If we take these objections seriously, and I will argue that we should, there are two possible responses: 1. We are mistaken that representation is the locus of our cognitive capacities — we manage to be the successful cognitive agents in some other, non-representational, way; or, 2. Our representational capacities do give us critical cognitive advantages, but they are not fundamental to us (...) qua human beings. As Andy Clark has convincingly argued, antirepresentationalism, option one, is explanatorily weak. Consequently, I will argue, we need to take the second option seriously. In the first half of the paper I rehearse the problems with the current representational view and in the second half of the paper I defend and give a positive sketch of a two-systems view of cognition – a non-representational perceptual system coupled with a representational language-dependent one – and look at some consequences of the view. (shrink)

The computational metaphor for mind is still the central guiding idea in cognitive science despite many insightful and well-founded rejections of it. There is good reason for its staying power: when we are at our cognitive best, we reason about our world with our concepts. But the challengers are right, I argue, in insisting that no reductive account of that capacity is forthcoming. Here I describe an externalist account that grounds representations in organism-level engagement with its environment, not in its (...) neural activity. (shrink)

A topic of special importance when it comes to responsibility and implicit bias is responsibility for knowledge. Are there strategies for becoming more responsible and respectful knowers? How might we work together, not just as individuals but members of collectives, to reduce the negative effects of bias on what we see and believe, as well as the wrongs associated with epistemic injustice? To explore these questions, Chapter 9 introduces the concept of epistemic responsibility, a set of practices developed through the (...) cultivation of basic epistemic virtues, such as open-mindedness, epistemic humility, and diligence that help knowers seek information about themselves, others, and the world. (shrink)

The general concept of a trope – that of a non-shareable character-grounder – admits of a distinction between modifier tropes and module tropes. Roughly, a module trope is self-exemplifying whereas a modifier trope is not. This distinction has wide-ranging implications. Modifier tropes are uniquely eligible to be powers and fundamental determinables, whereas module tropes are uniquely eligible to play a direct role in perception and causation. Moreover, each type of trope theory faces unique challenges concerning character- grounding. Modifier trope theory (...) faces challenges concerning the inscrutability of predication and the incompatibility with bundle theory, whereas module trope theory faces challenges concerning character overdetermination and a collapse into austere nominalism. These differences indicate that the modifier/module distinction divides the advantages of general trope theory and thus presents the trope theorist with a pivotal choice. (shrink)

In this paper I explore Michael Loux’s important distinction between “tropes” and “tropers”. First, I argue that the distinction throws into relief an ambiguity and discrepancy in the literature, revealing two fundamentally different versions of trope theory. Second, I argue that the distinction brings into focus unique challenges facing each of the resulting trope theories, thus calling into question an alleged advantage of trope theory—that by uniquely occupying the middle ground between its rivals, trope theory is able to recover and (...) preserve the insights of these views. Ultimately, the distinction suggests that trope theory is a divided house. (shrink)

The link is to an expanded, English version of this essay.

This paper investigates the emotional import of literary devices deployed in fiction. Reflecting on the often-favored approach in the analytic tradition that locates fictional characters, events, and narratives as sources of readers’ emotions, I attempt to broaden the scope of analysis by accounting for how literary devices trigger non-cognitive emotions. I argue that giving more expansive consideration to literary devices by which authors present content facilitates a better understanding of how fiction engages emotion. In doing so, I also explore the (...) somatic dimension of reading fiction. (shrink)